गोंधळात टाकणाऱ्या आर्थिक संकल्पना भाग 3

#गोंधळात_टाकणाऱ्या_आर्थिक_संकल्पना_ भाग_3 मागील दोन भागातून एकत्रित उल्लेख होणाऱ्या शब्दयोजना यमक यात साम्य असणाऱ्या काही आर्थिक संकल्पना आपण समजून घेतल्या या अंतिम भागात अजून काही संकल्पना समजून घेऊयात. ■चलनवाढ (Inflation) आणि चलनघट (Deflation) ●चलनवाढ म्हणजे एका विशिष्ट कालावधीत वस्तू आणि सेवांच्या किमती वाढणे, ज्यामुळे पैशाची किंमत कमी होते. उदाहरणार्थ, जर पूर्वी 100 रुपयांत 1 किलो डाळ मिळत असेल, तर आता तीच डाळ 120 रुपयांना मिळत असेल, तर त्याला चलनवाढ म्हणतात. जेव्हा अर्थव्यवस्थेत पैशाचा पुरवठा वाढतो, पण वस्तू आणि सेवांची उपलब्धता स्थिर राहते, तेव्हा चलनवाढ होते. त्यामुळे लोकांची क्रयशक्ती म्हणजेच वस्तू आणि सेवा खरेदी करण्याची क्षमता घटते. चलनवाढीमुळे लोकांना समान पैशात पूर्वीपेक्षा कमी वस्तू आणि सेवा खरेदी करता येतात. कंपन्यांना कच्चा माल आणि इतर खर्चांसाठी जास्त पैसे मोजावे लागतात. लोकांच्या उत्पन्नापेक्षा किमती अधिक वेगाने वाढल्यास, लोकांची बचत घटू शकते. पूर्वी पाच रुपयात मिळणाऱ्या बिस्कीट पुड्यात 100 ग्रॅम बिस्किटे असत ती कमी कमी होत 48 ग्रॅमवर आली आहेत हे चलनवाढीचे उत्तम उदाहरण होऊ शकते. ●चलनघट: अर्थव्यवस्थेत वस्तू आणि सेवांच्या किमतींमध्ये घट होणे (चलनवाढीच्या विरुद्ध प्रक्रिया) त्यास चलनघट म्हणतात. या स्थितीमध्ये, लोकांकडे असलेल्या पैशाची किंमत वाढते, कारण त्याच पैशाने पूर्वीपेक्षा जास्त वस्तू खरेदी करता येतात. उदाहरणार्थ पूर्वी ज्या आकाराचे दूरदर्शन संच एका विशिष्ट किमतीस मिळत होते त्याच किमतीत त्याहून अधिकाधिक आकाराचे संच आता उपलब्ध होत आहेत. कपड्यांची, मोबाईल फोनची किंमत कमी कमी होत आहे. चलनघट होण्याचे महत्त्वाचे कारण म्हणजे पैशाचा पुरवठा कमी होणे. उत्पादन वाढणे पण मागणी कमी राहणे. लोकांची खरेदी करण्याची इच्छा कमी होणे. याचा परिणाम उत्पादनात घट होते,बेरोजगारी वाढते त्यामुळे आर्थिक विकासाचा दर कमी होतो. ■कर्ज जोखीम (Credit Risk) आणि बाजार जोखीम (Market Risk): ●कर्ज जोखीम : म्हणजे मुद्दल आणि व्याज परत न मिळण्याचा धोका त्यामुळे होणाऱ्या आर्थिक नुकसानीची शक्यता, जी सावकारासाठी धोक्याची शक्यता असते. समजा जर तुम्ही तुमच्या मित्राला 1000 रुपये दिले आणि त्याने ते परत न दिल्यास ते कर्ज धोक्यात असते. जर एखादी कंपनी बँकेकडून व्यवसायासाठी कर्ज घेईल आणि ती परतफेड करू शकली नाही, तर बँकेला कर्ज आणि व्याज न मिळण्याचा धोका असतो. जर कर्जदार कर्जाची परतफेड करू शकला नाही, तर सावकाराला आर्थिक नुकसान होण्याची शक्यता असते. या थकीत कर्जांच्या वसुलीसाठी सावकाराला अधिक खर्च करावा लागतो. उदाहरणार्थ, 2008 च्या आर्थिक संकटात, बऱ्याच ग्राहकांनी त्यांच्या सबप्राइम मॉर्टगेज लोनवर डिफॉल्ट केले, ज्यामुळे बँकांना मोठा आर्थिक फटका बसला. ●बाजार जोखीम (Market Risk): म्हणजे गुंतवणुकीच्या एकूण कार्यक्षमतेवर परिणाम करणाऱ्या घटकांमुळे (उदा. बाजारातील चढउतार, व्याजदर बदल) एखाद्या व्यक्तीला किंवा संस्थेला नुकसान होण्याची शक्यता असते. शेअर मार्केटमध्ये जर शेअर मार्केटमध्ये अचानक घसरण झाली, तर तुमच्या गुंतवणुकीचे मूल्य कमी होऊ शकते, बाँड मार्केटमध्ये व्याजदरात वाढ झाल्यास, बाँडच्या किमती कमी होऊ शकतात, ज्यामुळे बाँडमध्ये गुंतवणूक करणाऱ्यांना नुकसान होऊ शकते. जर अर्थव्यवस्थेत मंदी आली, तर कंपन्यांच्या नफ्यात घट येऊ शकते, ज्यामुळे शेअरच्या किमती घसरू शकतात आणि गुंतवणूकदारांचे नुकसान होऊ शकते. बाजार जोखीम ही गुंतवणुकीत नेहमीच असते आणि त्यामुळे गुंतवणूक करताना सावध असणे आवश्यक आहे. ■कर्ज मालकी गुणोत्तर (Leverage Ratio) आणि व्याज परतफेड गुणोत्तर (Intrest Coverage Raito) ●कर्ज मालकी गुणोत्तर म्हणजे कंपनीच्या कर्जावर अवलंबून असलेल्या मालमत्तेचे प्रमाण दर्शवणारा एक आर्थिक गुणोत्तर आहे. हे गुणोत्तर कंपनीच्या आर्थिक जबाबदाऱ्या पूर्ण करण्याची क्षमता दर्शवते. उदाहरणार्थ, कर्ज-ते-मालमत्ता गुणोत्तर ०.७ असल्यास, कंपनी तिच्या मालमत्तेच्या ७०% वित्तपुरवठा करण्यासाठी कर्ज वापरते, असं याचा अर्थ होतो. कर्ज मालकी गुणोत्तरामुळे कर्ज आणि कंपनीचे मालकत्व यांच्यातील संबंध समजतो. हे गुणोत्तर कंपनीच्या आर्थिक धोरणाचे मूल्यांकन करण्यासाठी वापरला जातो. ते अधिक असेल तर कंपनीसाठी अधिक धोकादायक असू शकते, कारण जास्त कर्ज असल्यास भविष्यात कंपनीला आर्थिक अडचणी येऊ शकतात. उदाहरणार्थ, कर्ज-समभाग गुणोत्तर (Debt-to-Equity Ratio): हे गुणोत्तर कंपनीच्या एकूण कर्जाची तिच्या इक्विटीशी तुलना करते. कर्ज-मालमत्ता गुणोत्तर (Debt-to-Asset Ratio): हे गुणोत्तर कंपनीच्या एकूण कर्जाची तिच्या एकूण मालमत्तेशी तुलना करते. ●व्याज गुणोत्तर (Intrest Ratio) कंपनीच्या कमाईस व्याजाने मिळवता येते. हे गुणोत्तर कंपनीच्या व्याज देयकासाठी तिच्या कमाईची तुलना करते. कंपनीच्या आर्थिक आरोग्याचे मूल्यांकन करण्यासाठी कर्ज मालकी गुणोत्तर उपयुक्त आहे. गुंतवणूकदार आणि कर्जदेणारे कंपनीच्या आर्थिक जबाबदाऱ्या पूर्ण करण्याची क्षमता तपासण्यासाठी याचा वापर करतात. ●परतफेड गुणोत्तर (Coverage Ratio) म्हणजे कंपनीच्या आर्थिक जबाबदाऱ्या (उदा. कर्ज, व्याज) पूर्ण करण्याची क्षमता मोजण्यासाठी वापरले जाणारे एक वित्तीय प्रमाण आहे. उच्च गुणोत्तर कंपनीची अधिक परतफेड क्षमता दर्शवते, तर कमी गुणोत्तर कमी परतफेडक्षमता दर्शवते. उदाहरणे: व्याज आच्छादन गुणोत्तर (Interest Coverage Ratio): कंपनीच्या कर्जावरील व्याज खर्च भरण्याची क्षमता मोजतो. उदाहरणार्थ, जर व्याज आच्छादन गुणोत्तर 2.5 असेल, तर कंपनीचे उत्पन्न तिच्या व्याज देयकांपेक्षा 2.5 पट जास्त आहे, याचा अर्थ कंपनीला व्याज देयके भरण्यास कोणतीही अडचण येणार नाही. कर्ज सेवा आच्छादन गुणोत्तर (Debt Service Coverage Ratio): कंपनीच्या कर्जाची परतफेड आणि व्याजाची देयके भरण्याची क्षमता मोजतो. उदाहरणार्थ, जर कर्ज सेवा कव्हरेज रेशो 1.2 असेल, तर कंपनीचे उत्पन्न कर्जाच्या परतफेडीसाठी आणि व्याजासाठी 1.2 पट जास्त आहे. यात उदाहरणादाखल दिलेली गुणोत्तरे विविध व्यवसायात कमी अधिक असतात त्याप्रमाणे ती तपासून घ्यावीत. ■अंदाजपत्रक (Budgeting) आणि वित्तीय अंदाज ( Financial Forcastting): ● अंदाजपत्रक: म्हणजे खर्चाची योजना तयार करणे, म्हणजे तुमच्याकडे किती उत्पन्न आहे आणि ते कशासाठी खर्च करायचे, हे ठरवणे तुमच्या आर्थिक गरजा आणि उद्दिष्टांना पूर्ण करण्यासाठी, तुमच्याकडे असलेल्या उत्पन्नाचे (income) आणि खर्चाचे (expenses) योग्य नियोजन करणे. त्यामुळे तुम्हाला आर्थिकदृष्ट्या सुरक्षित राहता येते, अनावश्यक खर्च टाळता येतो आणि तुमच्या आर्थिक उद्दिष्टांजवळ लवकर पोहोचता येते. वैयक्तिक अंदाजपत्रक (Personal Budget): स्वतःच्या किंवा कुटुंबाच्या गरजा आणि खर्चासाठी बजेट तयार करणे. अंदाजपत्रक बनवल्यामुळे अनावश्यक खर्च टाळता येतो आणि पैशांची बचत होते. कर्जाची परतफेड (repayment) व्यवस्थित करता येते आणि कर्जाचा भार कमी होतो. यामुळेच तुम्ही तुमच्या आर्थिक उद्दिष्टांना, जसे की घर खरेदी करणे किंवा प्रवास करणे, लवकर साध्य करू शकतामहिन्याला किती खर्च करायचा (उदा. घरभाडे, वीज बिल, किराणा, इत्यादी) हे ठरवणे आणि त्यानुसार खर्च करणे. व्यवसाय अंदाजपत्रक (Business Budget): व्यवसायाच्या उत्पन्नावर आणि खर्चावर नियंत्रण ठेवण्यासाठी बजेट तयार करणे. व्यवसायात किती खर्च करायचा (उदा. ऑफिस भाडे, कर्मचाऱ्यांचे वेतन, इत्यादी) हे ठरवणे आणि त्यानुसार खर्च करणे. ●वित्तीय अंदाजपत्रक (Financial Forecasting) म्हणजे कंपनीच्या भविष्यातील आर्थिक स्थितीचा अंदाज घेणे, जसे की येणाऱ्या वर्षात कंपनीची विक्री, खर्च, नफा आणि रोख प्रवाह कसा असेल. या अंदाजात, कंपनीच्या भूतकाळातील संदर्भ, आर्थिक अहवाल आणि बाजारातील स्थिती यांसारख्या घटकांचे विश्लेषण केले जाते. वित्तीय अंदाज कंपन्यांना योग्य निर्णय घेण्यास, अंदाजपत्रक तयार करण्यास आणि भविष्यासाठी योजना बनवण्यास मदत करते. उदाहरणार्थ, कंपनीला येणाऱ्या वर्षात किती विक्री होईल याचा अंदाज घेण्यासाठी, गेल्या काही वर्षातील विक्री तपशील, बाजाराचा कल आणि इतर घटकांचे विश्लेषण केले जाते. त्या आधारे कंपनी येणाऱ्या वर्षात किती विक्री करू शकेल, याचा अंदाज बांधू शकते. त्यानंतर, कंपनी संभाव्य खर्च आणि नफ्याचाही अंदाज बांधू शकते. ज्यामुळे त्यांना अंदाजपत्रक तयार करणे आणि योग्य निर्णय घेणे सोपे जाते. वित्तीय अंदाजपत्रक कंपन्यांसाठी एक महत्त्वाचे साधन आहे, ज्यामुळे त्यांना भविष्यासाठी योग्य योजना बनवता येतात त्या अनुरूप निर्णय घेता येतात.(संपूर्ण) ©उदय पिंगळे अर्थ अभ्यासक (लेखक मुंबई ग्राहक पंचायत या स्वयंसेवी ग्राहक संस्थेचे क्रियाशील कार्यकर्ते असून संस्थेच्या मध्यवर्ती कार्यकारणीचे सदस्य आहेत याशिवाय महारेराच्या सामंजस्य मंचावर मानद सलोखाकार म्हणूनही कार्यरत आहेत. लेखात व्यक्त केलेली मते वैयक्तिक आहेत.) 11 एप्रिल 2025 रोजी अर्थसाक्षर डॉट कॉम वर पूर्वप्रकाशीत.

गोंधळात टाकणाऱ्या आर्थिक संकल्पना भाग 2

#गोंधळात_टाकणाऱ्या_आर्थिक_संकल्पना_भाग_2 गेल्या आठवड्यात ‘गोंधळात टाकणाऱ्या आर्थिक संकल्पना’ या विषयावरील काही संकल्पना आपण समजून घेतल्या आजही या लेखातून एकमेकांसोबत उल्लेख केल्या जाणाऱ्या त्यामुळेच सारख्या वाटणाऱ्या परंतु सारख्या नसलेल्या काही संकल्पनांतील फरक आपण समजून घेऊया. ■पुस्तकी मूल्य (Book Value) आणि बाजारभाव (Market Value) ●'पुस्तकी मूल्य' म्हणजे कंपनीच्या मालमत्तेच्या (assets) मूल्यामधून तिच्या देयकांची (liabilities) किंवा कर्जाची (debts) रक्कम वजा केल्यानंतर शिल्लक राहणारी किंमत, जी कंपनीच्या आर्थिक स्थितीचे (financial position) एक महत्त्वाचे माप आहे. ते कंपनीच्या निव्वळ मालमत्तेचे (net assets) प्रतिनिधित्व करते, म्हणजेच कंपनीच्या मालमत्तेतून देयके वजा केल्यानंतर शिल्लक राहते. यामुळे गुंतवणूकदारांना कंपनीच्या मूल्याचा अंदाज लावण्यास मदत करू शकते, विशेषत: हे कमी मूल्यांकित (undervalued) समभाग शोधण्यासाठी उपयोगी ठरू शकते. समजा, ◆जर कंपनीकडे 100 कोटींची मालमत्ता (assets) असेल आणि 50 कोटींची देयके किंवा कर्जे (liabilities) असतील, तर तिचे पुस्तक मूल्य 50 कोटी असेल. ◆काहीवेळा 'प्रति शेअर पुस्तक मूल्य' (Book Value Per Share) देखील वापरले जाते, जे कंपनीच्या एकूण 'पुस्तक मूल्या'ला (book value) तिच्या एकूण शेअर्सच्या संख्येने भागून काढले जाते. ●बाजार मूल्य म्हणजे कोणत्याही वस्तू, मालमत्तेची किंवा कंपनीच्या शेअर्सची, सध्याच्या बाजारात ती विकता किंवा खरेदी करता येईल अशी पैशातील किंमत. जर तुम्ही एखाद्या कंपनीचे सर्व शेअर्स विकले, तर ते किती किमतीला विकले जातील, त्यावरून त्या कंपनीचे बाजार मूल्य ठरेल. बाजार मूल्य खरेदीदार आणि विक्रेत्यांसाठी किमतीची एक पारदर्शक कल्पना देते. हे मालमत्तेचे सध्याचे मूल्य दर्शवते, जे खरेदी-विक्रीसाठी आधार म्हणून काम करते. ◆वाजवी बाजार मूल्य (Fair Market Value): ही एखाद्या मालमत्तेची किंमत असते, जी सामान्यतः निष्पक्ष आणि विशिष्ठ पद्धतीने निश्चित केली जाते, जी बाजार मूल्यापेक्षा कमी किंवा अधिक असू शकते. ■रोख प्रवाह (Cash Flow) आणि नफा (Profit) ●रोख प्रवाह' म्हणजे व्यवसायात येणाऱ्या आणि जाणाऱ्या रोख रकमेचा (cash) आणि रोख-समकक्ष (cash equivalents) रकमेचा (उदा. बँक ठेवी, अल्प-मुदतीची गुंतवणूक) ओघ. उदाहरणार्थ, ◆येणारी रोकड (Inflow): ग्राहककडून वस्तू /सेवेच्या विक्रीतून मिळणारी रक्कम.बँकेतील ठेवींवर मिळणारे व्याज किंवा गुंतवणुकीतून मिळणारी लाभांश, भाडे अथवा नफ्याच्या स्वरूपात मिळणारी रक्कम. ◆जाणारी रोकड (Outflow): कर्मचाऱ्यांचे वेतन. खरेदी केलेले साहित्य किंवा सेवांसाठी केलेले पेमेंट. ■तरलता (Liquidity) आणि पत (Solvency) ●तरलता (Liquidity) म्हणजे आर्थिक मालमत्तेची (asset) किंवा गुंतवणुकीची (investment) क्षमता, जी सहजपणे आणि वेळेत रोखीमध्ये (cash) रूपांतरित करता येते, उदाहरणार्थ, ◆रोकड (Cash): रोकड ही सर्वात तरल मालमत्ता आहे, ती लगेच खर्च करता येते. ◆बँक खाते (Bank Account): बँक खात्यातील रक्कम लगेच काढता येते, म्हणून ती तरल आहे. ◆समभाग (Share): समभाग विकून एक दिवसात रोख रक्कम मिळू शकते, त्यामुळे ते देखील तरल असतात. ◆सोनं (Gold): सोन्याची विक्री करून लगेच रोख रक्कम मिळू शकते, म्हणून ते देखील तरल आहे. ◆घर (House): घराला विकायला वेळ लागतो, म्हणून ते तुलनेने कमी तरल आहे. ●'पत' किंवा 'ऐपत', म्हणजेच एखाद्या व्यक्ती किंवा संस्थेकडे आपल्या कर्जाची आणि इतर आर्थिक जबाबदाऱ्यांची पूर्तता करण्याची असलेली क्षमता. उदाहरणार्थ, एका कंपनीकडे तिच्याकडील मालमत्तेपेक्षा जास्त कर्जे नाहीत, तर तीची बाजारात पत आहे असे समजले जाते. तिला सहज आणि वाजवी दराने कर्ज मिळू शकते. भांडवल बाजारातून समभाग आणि रोखे विक्री करून आवश्यक भांडवल मिळवता येते. ■घसारा (Depreciation) आणि ऋण परिशोध (Amortization) ●घसारा म्हणजे एखाद्या मालमत्तेच्या (asset) किमतीत, तिच्या वापरामुळे, वेळेनुसार किंवा इतर कारणांमुळे होणारी घट अथवा कमी होणारी किंमत. उदाहरणासाठी, गाडी किंवा मशीन वापरल्याने तिची किंमत कमी होते, बाजारातील बदल किंवा तंत्रज्ञानामुळे एखादी वस्तू अप्रचलित झाल्यास, तिची किंमत कमी होते म्हणजेच मालमत्तेच्या किमतीत होणारी घट. उदाहरणार्थ, गाडी, मशीन, इमारत, फर्निचर, इत्यादी. घसारा हा व्यवसायासाठी केलेला खर्च म्हणून नोंदवला जातो त्यामुळे कर देयता कमी होते. ●ऋण परिशोध म्हणजे निश्चित कालावधीत कर्जाची व्याजासह परतफेड (मुद्दल आणि व्याज) पूर्वनिर्धारित हप्त्यांमध्ये करणे, किंवा अमूर्त मालमत्तेचे मूल्य कमी करणे, जसे की पेटंट किंवा कॉपीराइट. उदाहरणार्थ, ◆कर्ज परतफेड: जर तुम्ही बँकेकडून 10 वर्षांसाठी 10 लाख रुपयांचे कर्ज घेतले, तर ऋण परिशोध म्हणजे दर महिन्याला निश्चित रक्कम (मुद्दल आणि व्याज) भरून 10 वर्षात कर्ज पूर्णपणे फेडले जाईल. ◆अमूर्त मालमत्तेचे मूल्य कमी करणे: जर कंपनीने 5 वर्षांसाठी 10 लाख रुपयांचे पेटंट खरेदी केले, तर ऋण परिशोध म्हणजे दरवर्षी 2 लाख रुपये (10,00,000/5) ही रक्कम पेटंटच्या वापरासाठी केलेल्या खर्चात नोंदवले जाईल. ■व्याजदर (Interest Rate) आणि वार्षिक टक्केवारी (Annual Percentage Rate) ●व्याजदर म्हणजे तुम्ही कर्ज घेतल्यास किंवा ठेवी ठेवल्यास मिळणाऱ्या किंवा द्याव्या लागणाऱ्या व्याजाची टक्केवारी, जी मुद्दल (principal) रकमेवर आधारित असते. उदाहरण: कर्ज: ◆जर तुम्ही बँकेकडून 1,00,000 रुपयांचे कर्ज 10% वार्षिक व्याजदराने घेतले, तर तुम्हाला वर्षाला 10,000 रुपये व्याज म्हणून द्यावे लागेल. ठेव: ◆जर तुम्ही बँकेत 1,00,000 रुपयांची ठेव 5% वार्षिक व्याजदराने ठेवली, तर तुम्हाला वर्षाला 5,000 रुपये व्याज म्हणून मिळतील. व्याजदराचे घटक: ◆मुद्दल (Principal):कर्जाची किंवा ठेवीची मूळ रक्कम. ◆व्याजदर (Interest Rate): व्याजाची टक्केवारी, जी मुद्दल रकमेवर आकारली जाते. ◆व्याज (Interest): मुद्दल रकमेवर मिळणारे किंवा द्यावे लागणारे व्याज. ◆व्याज आकारणीचा प्रकार (Compounding Frequency): व्याज कसे आकारले जाते, उदा. वार्षिक, सहामासिक, किंवा त्रैमासिक. ◆कालावधी (Time Period): कर्ज किंवा ठेवीची मुदत किती दिवसांची किंवा वर्षाची तो काळ. ●वार्षिक टक्केवारी दर (Annual Percentage Rate - APR) म्हणजे कर्जावर (loan) किंवा गुंतवणुकीवर (investment) मिळणाऱ्या व्याजाची (interest) वार्षिक टक्केवारी, ज्यात व्याजासोबतच इतर सर्व खर्च (fees) देखील समाविष्ट असतात. उदाहरणार्थ, जसे की प्रक्रिया शुल्क, कर्ज काढल्यास लागणारा खर्च, इत्यादी. कर्जाची एकूण किंमतबजी वार्षिक दराने व्यक्त केली जाते. कर्जदारांसाठी हे कर्ज घेताना महत्त्वाचे आहे, कारण ते तुम्हाला कर्जाची एकूण किंमत समजायला मदत करते, ज्यामुळे तुम्ही योग्य निर्णय घेऊ शकता. गुंतवणूकदारांसाठी गुंतवणुकीवर मिळणाऱ्या उत्पन्नाची माहिती देते, ज्यामुळे तुम्हाला गुंतवणुकीचा योग्य पर्याय निवडण्यासाठी मदत होऊ शकते. ■लाभांश (Dividend) आणि भांडवली नफा (Capital Gain) ●लाभांश: कंपनी तिच्या नफ्यातील काही हिस्सा भागधारकांना (shareholders) वाटून देते, त्यालाच लाभांश म्हणतात. कंपन्या नफा मिळवल्यावर तो पुन्हा व्यवसायात गुंतवू शकतात किंवा भागधारकांना लाभांशाच्या अथवा बक्षीस भागाच्या स्वरूपात वाटू शकतात. लाभांश रोख स्वरूपात (cash), बक्षीस समभाग (bonus shares) किंवा विशेष लाभांश स्वरूपात दिला जाऊ शकतो. लाभांश बक्षीसभाग दिलेच पाहिजेत असे कोणतेही बंधन नाही जर तुम्हाला लाभांशासाठी गुंतवणूक करायची असेल, तर तुम्हाला लाभांश अधिक नियमित देणाऱ्या कंपन्या विशेषत: निवडल्या पाहिजेत. सर्वसाधारणपणे चांगल्या कंपन्यांचा भाव जास्त असल्याने लाभांशातून मिळणारा परतावा अत्यंत कमी असतो. ●भांडवली नफा: याचा अर्थ आहे कोणत्याही भांडवली मालमत्तेच्या विक्रीतून मिळणारा नफा, जो मालमत्तेच्या मूळ किमतीहून अधिक असतो. उदाहरणार्थ, ◆तुम्ही एक घर 10 लाखांना विकत घेतले आणि 15 लाखांना विकले1, तर 5 लाखांचा नफा हा भांडवली नफा झाला. शेअर्स खरेदी करून ते जास्त किमतीला विकल्यास मिळणारा नफा देखील भांडवली नफा आहे. म्हणजेच एखाद्या मालमत्तेच्या (जसे की घर, जमीन, शेअर्स) विक्रीतून मिळणारा नफा, जो त्या मालमत्तेच्या खरेदी किमतीपेक्षा जास्त असतो, त्याला भांडवली नफा म्हणतात. आता सर्व भांडवली मालमत्ता, शेअरबाजारात नोंदणीकृत आणि नोंदणी नसलेल्या प्रकारात विभागून त्यातील काळवधीनुसार मिळणारा नफा अल्प अथवा दीर्घ ठरवण्यात येतो. त्यातील दीर्घ मुदतीच्या भांडवली नफ्यावर विशेष दराने (12.5%) कर आकारला जातो तर अल्प मुदतीचा बहुतेक नफा उत्पन्नात मिळवून त्यावर नियमित दराने कर आकारणी होते. अपवाद, ◆भांडवली बाजारात नोंदलेल्या मालमत्तांसदर्भात दीर्घ मुदतीच्या भांडवली नफ्याचा कालावधी एक वर्षाचा असून त्यावरील एक लाख पंचवीस हजारावरील नफ्यावर विशेष दराने कर आकारणी होते तर याहून कमी अवधीच्या नफ्यावर सरसकट 20% या विशेष दराने कर आकारणी होते. ◆23 जुलै 2024 पूर्वी खरेदी केलेल्या घराच्या बाबतीत दीर्घ कालीन भांडवली नफा मोजताना करदात्यांना सरसकट विशेष दराने (12.5%) किंवा महागाई निर्देशांक किमतीचा आधार घेऊन मिळणाऱ्या नफ्यावर 20% या विशेष दराने यापैकी कोणत्याही एका पद्धतीने कर देता येईल. ◆1 एप्रिल 2023 नंतर खरेदी केलेल्या रोखे आधारित योजनांच्या युनिटवर ते कधीही विकले तरी त्यावरील नफा हा अल्प मुदतीचा समजून तो उत्पन्नात मिळवून कर आकारणी होईल. एकमेकांबरोबर उल्लेख केल्या जाणाऱ्या शब्दांत किंवा शेवटात साम्य असल्याचे सूचित करणाऱ्या आणखी कोणत्या संकल्पना अजून स्पष्ट व्हाव्यात असे आपल्याला वाटते, त्या कळवल्या आणि योग्य वाटल्या तर यापुढील शेवटच्या भागात त्याचा नक्कीच विचार करण्यात येईल.(अपूर्ण) ©उदय पिंगळे अर्थ अभ्यासक (लेखक मुंबई ग्राहक पंचायत या स्वयंसेवी ग्राहक संस्थेचे क्रियाशील कार्यकर्ते असून संस्थेच्या मध्यवर्ती कार्यकारणीचे सदस्य आहेत याशिवाय महारेराच्या सामंजस्य मंचावर मानद सलोखाकार म्हणूनही कार्यरत आहेत. लेखात व्यक्त केलेली मते वैयक्तिक आहेत.) 4 एप्रिल 2025 रोजी अर्थसाक्षर डॉट कॉम या संकेतस्थळावर पूर्वप्रकाशीत.